Od lat w polskich firmach zwłaszcza tych będących częścią korporacji mówi się o idei work life balance. No właśnie mówi się… bo w niewielu tę ideę rzeczywiście się wdraża. Ta koncepcja stawia za cel odnalezienie równowagi pomiędzy pracą (karierą) a życiem prywatnym.
Blog
Przychodzi pracownik do biura, siada przy komputerze, otwiera skrzynkę pocztową i spogląda na zegarek „Jeszcze 30 lat…
Jak myślisz, jak on się czuje? Co można powiedzieć o atmosferze i relacjach u niego w pracy? Chyba nie wygląda to zbyt kolorowo…
W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku Abraham Maslow opracował znaną „Piramidę Potrzeb” pokazującą, że istnieje pewien określony porządek zaspokajania potrzeb przez ludzi. Zaczynając od fizycznego przetrwania (jedzenie, picie, sen itd.) aż do samorealizacji.
Często podczas warsztatów dotyczących zarządzania aktywnością w czasie zadaję menedżerom lub specjalistom pytanie, kiedy ostatnio otrzymali zadanie, którego termin nie był określony jako pilny. Najczęściej mają kłopot z przypomnieniem sobie takiej sytuacji.
Wielu menedżerów zwraca uwagę na to, że ludzie w pracy często nie chcą przyjmować delegowanych zadań (klasyczna reakcja: „Dlaczego ja?”) lub ich nie realizują. Okazuje się, że problemem nie jest określenie terminu wykonania zadania (when?), ani w jaki sposób należy je wykonać (how?).
Czy wada może być zaletą? Bardzo bliskie jest mi twierdzenie profesora Zbigniewa Nęckiego, który twierdzi, że trudno jest mówić o czymś takim jak negatywna cecha danego człowieka. Zawsze bowiem można znaleźć okoliczności kiedy ta potencjalna wada może stać się zaletą.
Czy on zawsze musi się tak wkurzać? Dlaczego on mnie tak traktuje? Dlaczego nigdy mnie nie pochwali, ani nie podziękuje?
Czy zachowania pracowników w firmie wynikają tylko z ich kultury osobistej? Czy mogą się zmieniać?
Pewnego dnia zgłosił się do mnie kierownik, który nie był zadowolony ze swojego zespołu – uważał, że zespół jest niesamodzielny i niedecyzyjny. Jak słyszę takie zastrzeżenia kierowane do swoich pracowników, od razu mam pewną hipotezę odnośnie stylu zarządzania szefa i ciśnie mi się na usta pytanie: czy ten zespół w ogóle ma szansę pokazać swoją samodzielność i decyzyjność?
Pracując jako trener i doradca mamy niepowtarzalną okazję ten sam wycinek rzeczywistości firmowej zobaczyć z perspektywy szefa i pracownika. To niezwykle cenne doświadczenie, które pozwala w wielu sytuacjach zatrzymać menedżera, radząc mu: „Nie rób tego! Zamierzasz zrealizować konkretny cel, a w efekcie osiągasz odwrotny rezultat!”
Kilkanaście lat doświadczeń we współpracy z organizacjami skłania mnie do postawienia tezy, że nie wszystkie narzędzia kierownicze (a zwłaszcza te, które funkcjonują z powodzeniem na rynkach zachodnich) sprawdzają się w równie dobrze u nas.